'''Bahasa Jawa Kuno''' ialah [[bahasa Jawa]] fasa tertua yang dituturkan di kawasan yang kini dikenali sebagai [[Jawa Tengah]] dan seluruh [[Jawa Timur]]. Ia merupakan salah satu [[bahasa Polinesia-Melayu Barat]] dan justera, adalah agak serupa dengan [[bahasa Melayu Lama]].
Sedangkan bukti tulisan bahasa Jawa Kuno yang terawal merupakan "[[prasasti]] [[Tarumanegara]]" Sanskrit yang wujud sejak [[450|450 Masihi]] di Jawa, contoh tertua yang ditulis pada keseluruhannya dalam bahasa Jawa ialah "prasasti Sukabumi" yang bertarikh [[25 Mac]] [[804]]. Prasasti ini yang ditemui di [[kecamatan]] [[Pare, Kediri|Pare]], [[Kabupaten Kediri]] di Jawa Timur sebenarnya merupakan salinan daripada versi asal yang wujud sekitar 120 tahun lebih awal lagi; hanya salinan ini masih wujud. Kandungannya adalah berkenaan dengan pembinaan sebuah [[empangan]] di sebatang [[terusan pengairan]] berhampiran Sungai Śrī Hariñjing (Srinjing kini). Prasasti ini merupakan jenisnya yang terakhir yang ditulis dalam [[Tulisan Grantha|tulisan Pallava]], dengan kesemua contoh yang kemudian ditulis dalam [[Hanacaraka|tulisan Jawa]] (Hanacaraka).
