فارسی: این اثر به عنوان هفتمین اثر ایران در فهرست میراث جهانی یونسکو در تاریخ ۲۴ تیر ۱۳۸۴ به ثبت رسیده است . مذهب پادشاهان مغول ، شمنیسم بود و رسم آنان بر این بود که درجایی نامعلوم و به دور از آبادانی و عمارت دفن شوند چنانکه کسی از محل دفن آنان مطلع نگردد و حوالی آن را قُرُق کرده و به معتمدان می سپردند که هیچ کس را بدان نزدیک نگذارند . در ایران ، سلاطین مغول وقتی به اسلام گرویدند تدفین آنان به شیوه تدفین اسلام تغییر یافت زیرا آن را بهتر از رسم مغولان یافتند . سلطان محمد خدابنده (اولجایتو) برای مدفن خویش در سلطانیه آرامگاهی بنا نهاد و آن را ابواب البَر نام نهاد . حافظ ابرو در ذیل جامع التواریخ رشیدی بیان کرده است که "بعد از شرایط تجهیز و تکفین ، مدفون گشت و چندان زر و زبور در آن گور خانه به کار برد که گفتی مگر گنج خانه است

حال اینکه چرا در کاوش های باستان شناسی قبر سلطان محمد خدابنده در در سرداب گنبد سلطانیه پیدا نشده است ، سوالی است که پاسخ دقیقی به آن نمی توان داد ولی با توجه به بررسی اتفاقات و مسائلی که در زمان اولجایتو اتفاق افتاده است دو فرضیه را می توان بیان کرد اولی این است که سلطان محمد در سال ۷۰۹ هجری قمری به مذهب شیعه گروید و نیت داشت قبور ائمه را به سلطانیه منتقل کند ولی به دلیل حرام بودن نبش قبر از این امر منصرف گردید بدین سبب از تربت آنها به سلطانیه آورد . عده ای بر این معتقدند که چون نتوانست قبور آنها را منتقل کند ، وصیت کرد که بعد از مرگ او را به آرامگاه امام علی علیه السلام منتقل نمایند . بر این اساس احتمالا وی را به صورت موقت در آرامگاه خود دفن نموده و سپس منتقل نمودند

فرضیه دوم این است که پس از مرگ ابوسعید پسر سلطان محمد اولجایتو ، طولی نکشید که اختلافات میان قبیله مغولان زیاد شد و ایشان را مورد غارت قرار دادند . با حمله تیمور به ایران ، فرستادگان تیمور نیز اموال و قراین سلطانیه را به تاراج بردند ، از سویی سلطانیه به عنوان تیول از طرف تیمور به پسرش میرانشاه که دارای جنون بود ، داده شد وی در تخریب و نابودی شهر سلطانیه سنگ تمام گذاشت . به نظر می رسد آرامگاه سلطان اولجایتو که به بیان مورخان پر از زر و زبور بود مورد غارت و تاراج قرار گرفته است